راننده فرمول 1 که بیشترین امتیاز قهرمانی را در پایان فصل کسب کند، به عنوان قهرمان جهان شناخته می‌شود. این قهرمانی هر ساله از سال 1950 به رقابت گذاشته شده، اگرچه مسابقات گرندپری به مدت‌ها قبل‌تر از آن، تقریباً به دوران ابتدایی اتومبیل‌سازی بازمی‌گردد. پیش از سال 1950، هر مسابقه یک رویداد مستقل بود. برنده شدن در یک گرندپری اعتبار و تمایز بزرگی به همراه دارد، بنابراین ایجاد قهرمانی جهان باعث یکپارچگی این مسابقات بزرگ و ایجاد جایزه‌ای بزرگ‌تر برای بهترین‌ها شد. در آن سال‌های اولیه، قهرمانی رانندگان تنها قهرمانی بود. این وضعیت در سال 1958 تغییر کرد، زمانی که یک رقابت دوم اضافه شد و به یک سازنده (امروزه یک تیم) اجازه داد برای قهرمانی جهان به رقابت بپردازد. اینکه کدام عنوان رانندگان یا سازندگان مهم‌تر است، مسئله‌ای شخصی است اما قهرمانی رانندگان است که تخیل عمومی را به خود جلب می‌کند، با رانندگان فرمول 1 که به قهرمانان فرهنگی با وضعیت افسانه‌ای تبدیل می‌شوند. سیستم امتیازدهی به اولین ده نفر که در هر گرندپری به پایان می‌رسند، امتیاز قهرمانی می‌دهد، با 25 امتیاز برای برنده، قبل از کاهش به 18، 15، 12، 10، 8، 6، 4، 2، و یک امتیاز برای راننده‌ای که در جایگاه دهم قرار می‌گیرد. یک امتیاز اضافی برای راننده‌ای که سریع‌ترین دور مسابقه را داشته باشد (اگر در ده نفر اول به پایان برسد) در دسترس است، به علاوه امتیازات بیشتری برای موفقیت در مسابقات اسپرینت فرمول 1. راننده‌ای که بیشترین امتیاز را در پایان سال کسب کند، عنوان قهرمانی را می‌برد. هیچ پلی‌آفی در پایان فصل وجود ندارد. جوایز و مزایای برندگان مسابقات فرمول رانندگان فرمول 1 برای برنده شدن جایزه نقدی دریافت نمی‌کنند، اگرچه احتمالاً یک پاداش مالی خوب علاوه بر حقوق پایه‌ای که تیمشان به آنها پرداخت می‌کند، دریافت می‌کنند. جایزه نقدی به تیم‌های فرمول 1 تعلق می‌گیرد. البته، موفقیت می‌تواند فرصت‌های بیشتر برای تاییدات و قراردادهای اسپانسری را نیز ایجاد کند. هرچند که یک راننده فرمول1 ممکن است قبل از پایان فصل عنوان قهرمانی را کسب کند (زمانی که دیگر از نظر ریاضی امکان ندارد کسی بتواند به او برسد)، اما در پایان فصل، راننده‌ای که بیشترین امتیاز قهرمانی را دارد رسماً جام قهرمانی رانندگان جهان فرمول یک FIA را دریافت می‌کند
